Esmer is geboren in Bakoe, maar woont al van kleins af aan in Nederland. Ze houdt van de Azerbeidzjaanse cultuur door de combinatie van gastvrijheid, cultuur, moderniteit en tradities. Overal ben je welkom en wordt je warm gegroet. Of het nou de buren zijn, de eigenaar van de bakker in een van de smalle straatjes van de oude binnenstad of de taxichauffeur. Esmer vertelt ons meer over de Azerbeidzjaanse keuken en eetcultuur. Ze legt ons ondere andere drie bijzondere tradities uit. Als je gaat trouwen en kinderen krijgt gaat dit namelijk gepaard met speciale eet- en drinkgewoontes.
Eten speelt een belangrijke rol in de Azerbeidzjaanse cultuur. Samen eten is hierin vooral belangrijk. “Door het delen van eten met een ander persoon bouw je een speciale band op.” Anderzijds kan dit ook averechts werken. Azerbeidzjanen nemen gastvrijheid erg serieus. Als je als gast ‘nee’ zegt wanneer er eten wordt aangeboden, wordt dit als onbeleefd ervaren. “Ook al zit je helemaal vol, dan zou je alsnog uit respect een klein beetje op je bord moeten opscheppen om het te proeven”, aldus Esmer.
“Door het delen van eten met een ander persoon bouw je een speciale band op”
Azerbeidzjan kent een eeuwenoude en traditionele keuken met veel diversiteit en unieke smaken. Esmer vertelt: “Tot op de dag van vandaag wordt er volgens de oude methodes gekookt. Het traditioneel koken in koperen potten en ovens gemaakt van klei geven de gerechten een uniek en een kenmerkend aroma.”. Azerbeidzjanen houden ervan om met verse ingrediënten te koken. “Het liefst uit eigen moestuin”, voegt Esmer toe. “Hoewel het merendeel van de hoofdgerechten in combinatie met vlees worden bereid, zijn vrijwel alle voorgerechten vegetarisch/vegan en antioxidantrijk. Voorbeelden van veelgebruikte ingrediënten zijn: saffraan, sumakh, granaatappel, verse zwarte basilicum, koriander en dille.” Verder is het kenmerkende aan de Azerbeidzjaanse keuken dat de ingrediënten na bereiding de originele smaken behouden. Er wordt daarom niet veel gebruik gemaakt van overheersende sauzen.
“Azerbeidzjan kent een eeuwenoude en traditionele keuken met veel diversiteit en unieke smaken.”
Als we vragen naar de eettradities in Azerbeidzjan brandt Esmer los. Er zijn meerdere tradities bij het trouwen en krijgen van kinderen. De eerste traditie die Esmer aan ons uitlegde is niet gerelateerd aan eten, maar wel aan een belangrijke drank in Azerbeidzjan: thee. “Wanneer je je wederhelft hebt gevonden en wil trouwen, dan volgt er een officiële bekendmaking of handvraging om te laten zien dat de relatie serieus is. De jongen brengt dan samen met zijn ouders een bezoekje aan de ouders van zijn aanstaande. Hij neemt dan cadeaus en een ring mee. Vervolgens wordt er vers gebrouwen Azerbeidzjaanse thee geschonken. Als het allemaal klikt met de familie mag de aanstaande schoondochter ‘Shirin Chay’, zoete thee, rondbrengen. Het zoet maken van de thee is hierbij de bevestiging vanuit de ouders van de aanstaande bruid dat ze akkoord zijn met het huwelijk.
Op de dag dat Azerbeidzjanen gaan trouwen, volgt er nog een andere traditie. De aanstaand bruid krijgt dan een mooi verpakt groot stuk ‘nabat’ van haar schoonmoeder, als een zegen voor een vruchtbaar huwelijk. Nabat is een stuk gekristalliseerde suiker met saffraan. Dit wordt bewaard tot het moment dat de aanstaande bruid een kind krijgt. Op dat moment mag ze het in kleine stukjes hakken, leuk inpakken en aan familie en vrienden uitdelen. “Dit is een manier om het goede nieuws brengen. Je kunt het vergelijken met beschuit met muisjes,” legt Esmer uit.
Zodra het kind wat ouder wordt, vindt er een laatste traditie plaats. “Als het kind zijn of haar eerste tandje krijgt, wordt er namelijk een zilveren lepel geschonken. Omdat dit meestal de eerste stap is naar een kind zijn eerste hapjes wil men zoveel mogelijk ziekmakende bacteriën vermijden. Het eten met een zilveren lepel wordt gezien als natuurlijke antibioticum.”
Ten slotte vroegen we Esmer of ze nog een goede kooktip heeft. Ze hoefde niet lang na te denken. Wanneer Esmer voor haar Nederlandse vrienden kookt dan krijgt ze vaak de vraag hoe ze de rijst zo licht en luchtig krijgt zonder dat het aan elkaar plakt. “Azerbeidzjaanse rijst moet licht en fluffy zijn, maar niet plakkerig. Dit is een grote uitdaging. Het gaat zelfs zo ver dat wanneer de rijst plakkerig is, deze ook niet zal worden uitgeserveerd aan de gasten. Dit kan leiden tot gezichtsverlies.” Het geheim zit hem volgens Esmer in de eerste stap: het goed spoelen van de rijst. Door het spoelen wordt zetmeel verwijderd, zodat de rijstkorrels na het koken gescheiden blijven en niet aan elkaar gaan plakken. Kook de rijst niet langer dan 10 minuten en laat het 20 tot 30 minuten brouwen op zeer lage vuur.
“Azerbeidzjaanse rijst moet licht en fluffy zijn, maar niet plakkerig. Dit is een grote uitdaging”
Niet alleen heeft Esmer verstand van koken, ze deelt dit ook met anderen op haar website: Chinar.eu. Door haar liefde voor de Azerbeidzjaanse eetcultuur heeft ze samen met haar partner dit foodplatform opgericht met o.a. blogs over de Azerbeidzjaanse cultuur, tradities en authentieke recepten. Ook kun je traditionele, op een authentieke wijze bereide producten bestellen die in heel Europa bezorgd worden. Neem vooral een kijkje op haar website!
Comments